Misafir

Misafir!

Çocuklar gülünce ne yapıyoruz, gülüyoruz peki ya ağlayınca, öfkelenince, telaşlanınca, kıskanınca ne yapıyoruz!?

İçimizi bir panik sarıyor. Bir şeyler ters gitmiş hissi oturuyor daha az evvel kalkmışken.

Konforlu duygulara - hay hay efenim şöyle buyrun uzatın, uzatın ayaklarınızı çekinmeyin - derken, konforsuz duyguları kapının önünde görünce evde yokuz numarası yapıyoruz. Peki ne yapıyor kapı da nazikçe zile basan kıskançlık!?

Kapıya vurmaya başlıyor, öfkeyi çağırıyor yanına, birinin eli zilden kalkmıyor diğeri yumrukluyor kapıyı. Ardından kuduruyor bu ikisi, kapıda arbede, belki ikisi de giriyor birbirine.

Biz ne yapıyoruz içerde konforlu halimize zeval gelmesin diye sesi yükseltiyoruz. Oyalıyoruz onu yok bişey yok diye geçiştiriyoruz arka odalara gönderiyoruz, gel bak sana ne yaptım diyoruz sesimizi yükseltiyoruz belki, belki de durduk yere dans etmeye şarkı söylemeye başlıyoruz.

Sonra kapıda kapana sıkışmış kıskançlık ne kadar arkadaşı varsa topluyor kırıyorlar tabi kapıyı hop Deli yürek içerde seni de dans ederken görünce dur dansı bitsin bari der mi demez. Sen dedin mi? Hoş geldin buyur, neye ihtiyacın var dedin mi senin için ne yapabilirim dedin mi? Demedin. Yok saydın onu, görmezden geldin, umursamadın.

Halbuki bi bakar mısın bende acayip şeyler oluyor diye sana gösterip gidecekti sadece. Rahatsızım biraz görülmeye ihtiyacım var diyecekti belki. Bir bardak su isteyip gidicekti belki.

Adamlarını toplamadan kabul ettim bu kez konforsuz duyguyu.

Ooo kimler gelmiş ben de seni çok özlemiştim nerelerdeydin gözüm yollarda kaldı dedim. Gözlerim dolu dolu açtım kapıyı sımsıkı kucaklaştık. Sırtını sıvazladım. Gönlümün en rahat köşesine davet ettim, izledik önce birbirimizi uzun uzun bakıştık.

Öyle tedirgin öyle huzursuzdu ki bir ara su içmek için ayağa kalktığımda bedenimin gösterdiği reaksiyondan korkup irkildi. Öyle bilmediği bir karşılaşma ki bu. Yıllardır hayalini kurduğu ancak hayalden öteye geçemediği. Utandım kendimden yazık bak ne hale getirmişsin dedim.

Tam o an şefkatli bakışlarıyla karşılaşınca sustum hemen. Evet dedim evet, senin için ne yapabilirim? Canım benim canım, ne kadar tabii ihtiyaçlar bunlar dedim sarıldık ağlaştık.

Söz verdim orda çıkarıp attım kapıyı. Bütün hallere, bütün duygulara açığım artık. Kapıyı çıkardığımdan mıdır bilinmez, ilk kez bir kadın yurdum oldu benim.

Ve nihayet buradayım.