Neredesin

Hüzünlerin aldığımız her solukta benliğimizi sardığı, gözlerimizden öte gönüllerimizin arayıp durduğu, dünyanın tüm genişliğine rağmen dar geldiği, kalabalıkların içinde sözlerimizi duyacak kimsenin kalmadığı yalnızlık girdabının son durağından sesleniyoruz…

Neredesin…

Gündüzleri sana yaklaştırdığına inandığımız için erittiğimiz her bir günün ahirinde, uyuduğumuzda rüyalarımızı şereflendireceğin ümidin evvelinde, kalbimiz hep aynı ton ile gerçekleştirdi atımlarını…

Neredesin…

Vuslatın ile yeniden bir kez daha “doğuş” yaşayacağımıza inandığımız, sensizliğin sessizliğinde adeta yaşamadan geçirdiğimiz günlere dahi şükranlar sunacağımızı umduğumuz, “keşke” lerin konumunu “iyi ki” lerin alacağı o kutlu vaktin hatırına ümitlerimize can suyu verip durduğumuz…

Neredesin…

Seni soluksuzca terennüm ettiğimiz her anın yâdında, sinelerimizin kimselere göstermeye kıyamadığımız gözyaşlarımıza çehrelerimizi yıkattığı her adımın takatsiz durağında cevabını bilemeden sorduğumuz sorumuz…

Neredesin…

Bildiğimiz tüm hicranlı hatıralar ile dağladığımız yüreklerimiz dahi soruyorlar…

Neredesin…

Sensizlik dehlizlerinde tekrardan anladık ki, her şey sen oldukça güzel, sen konuştukça anlamlı, sen dokundukça değerli…

Sen! Muvakkat olan ömrün ederini sonsuzluğa taşıyan değerli…

Sen! Hülyaların en tatlı anını belirleyen nazenin armağan…

Sen! Gözyaşların sözlerden çok daha inandırıcı olduğu demlerdeki duruluk gibi olan…

Sen! Kitaplarca cümlelerden alamayacağımız hissi bir bakışınla bahşeden…

Sen! Güçlü olanın haklı olduğu diyarlarda, güçsüz görünmene rağmen haklı olan…

Sen! Çoğu ruhun hapsolduğu bedenden evvel tefessüh ettiği bir deveranda bizlere ölümsüzlüğü göstermiş olan…

Sen! Doğru zamanlarda yolumuzda beliren onlarca yanlış insanın karşılığında ömrümüze sunulmuş armağan…

Sen! Sayılı günlerin çelikten havanda zamanı dövdüğü, eksik olduğunda yokluğunun her şey olarak bilindiği, konumu sadece kendisi ile doldurulabilen…

Sen! İnsanlardan örülmüş duvarlarla hapsedildiğimiz ömrümüzün soluk bulduğu huzur limanı…

Sen! Her mutluluğun seninle şekil aldığı, hüzünlerin sensizliğe benzediği diyar…

Sen! Kişinin sende seninle var olarak yüreğine karşı kazandığı zafer…

…

Her bir sinenin ömrü boyunca aradığı, firakı yaşayanların soluk soluk vuslatını arzuladığı, aracıların vesileleri ile maddeden manaya ulaştığı tüm bekleyenlere, özleyenlere nefes olması ümidiyle…

ŞİFA SALAVATI OKU...